Η Κοκκινοσκουφίτσα Και Το Σεναριακό Κενό!!!

Ακολουθεί η εξιστόρηση του παραμυθιού "Η Κοκκινοσκουφίτσα".

Όσοι το θυμούνται, παρακαλώ να προχωρήσουν στο κείμενο με τα κόκκινα γράμματα στο τέλος της εξιστόρησης.

Όσοι θα θελήσουν να αμφισβητήσουν τα σχόλιά μου, παρακαλώ να ξαναδιαβάσουν το παραμύθι και μετά να μου απαντήσουν.

Ευχαριστώ.

Εκ της διευθύνσεως του παρόντος blog.

Μια φορά κι έναν καιρό ήταν ένα κοριτσάκι που το φώναζαν "Κοκκινοσκουφίτσα".
Μια μέρα της είπε η μητέρα της: "Έλα Κοκκινοσκουφίτσα, πάρε λίγο φαγητό, αυτό το ψωμί και ένα μπουκάλι κρασί να τα πας στη γιαγιά σου. Έχει αρρωστήσει και πρέπει να φάει για να δυναμώσει και να γίνει καλά." Η γιαγιά της ζούσε μακριά στο δάσος. Μόλις η Κοκκινοσκουφίτσα μπήκε στο δάσος συνάντησε έναν λύκο.

"Καλημέρα Κοκκινοσκουφίτσα".
"Καλημέρα, λύκε".
"Πού πηγαίνεις πρωί-πρωί, Κοκκινοσκουφίτσα;"
"Στη γιαγιά μου".
"Τι κουβαλάς στην ποδιά σου;"
"Λίγο φαγητό και κρασί για την άρρωστη γιαγιά μου. Άμα τα φάει θα γίνει καλά".
"Και πού ζει η γιαγιά σου Κοκκινοσκουφίτσα;"
"Ένα χιλιόμετρο από εδώ, βαθύτερα μέσα στο δάσος. Το σπίτι της στέκει κάτω από τρεις μεγάλες βαλανιδιές, οι καρυδιές είναι παραδίπλα, σίγουρα θα το 'χεις δει", απάντησε η Κοκκινοσκουφίτσα.
Ο λύκος σκέφτηκε "Τί καλή που είναι αυτή η μικρούλα! Τ'ι νόστιμη γεύση που θα έχει. Πρέπει να δράσω με πανουργία και να τις πιάσω και τις δυο". Έτσι περπάτησε για λίγο μαζί της και μετά της είπε: "Κοίτα Κοκκινοσκουφίτσα, τι όμορφα λουλούδια! Λέω πως δεν ακούς τι ωραία που τραγουδούν τα πουλιά κι εσύ προχωράς βαρετά λες και πηγαίνεις σχολείο. Κοίτα όλη η φύση γιορτάζει σήμερα".
Η Κοκκινοσκουφίτσα σκέφτηκε "Αν μαζέψω ένα μικρό μπουκέτο λουλούδια θα κάνω την γιαγιά μου πολύ χαρούμενη. Είναι ακόμη νωρίς και σίγουρα θα προλάβω". Άφησε λοιπόν τον δρόμο πίσω της και χώθηκε στο δάσος για να βρει τα πιο όμορφα λουλούδια. Κάθε φορά που έκοβε ένα λουλούδι, νόμιζε πως λίγο παρακάτω έβλεπε ένα άλλο ακόμη πιο όμορφο κι έτσι, από λουλούδι σε λουλούδι, έμπαινε όλο και πιο βαθειά στο δάσος.

Στο μεταξύ ο λύκος έφτασε τρέχοντας στο σπίτι της γιαγιάς και της χτυπά την πόρτα.
"Ποιος είναι;"
"Η Κοκκινοσκουφίτσα", απαντάει ο λύκος. "Φέρνω φαγητό και κρασί, άνοιξε την πόρτα".
"Σήκωσε τον σύρτη", φώναξε η γιαγιά, "είμαι πολύ αδύναμη και δεν μπορώ να ανοίξω".
Ο λύκος σήκωσε τον σύρτη, άνοιξε την πόρτα και χωρίς λέξη πήγε στο κρεβάτι της γιαγιάς και την έφαγε. Μετά έβαλε τα ρούχα της γιαγιάς, ξάπλωσε στο κρεβάτι της και τράβηξε τις κουρτίνες.

Η Κοκκινοσκουφίτσα, αφού μάζεψε όσα λουλούδια μπορούσε να κουβαλήσει, θυμήθηκε τη γιαγιά της και πήρε τον δρόμο για το σπίτι της.

Όταν μπήκε στο δωμάτιο της γιαγιάς είπε δυνατά "Καλημέρα". Μα δεν πήρε απάντηση. Έτσι πήγε στο κρεβάτι και άνοιξε τις κουρτίνες. Στο κρεβάτι είδε τη γιαγιά της ξαπλωμένη, με το σκουφί της τραβηγμένο πολύ...

"Ω γιαγιά!", είπε, "τι μεγάλα αυτιά που έχεις!"
"Για να σε ακούω καλύτερα, παιδάκι μου".
"Μα, γιαγιά, τι μεγάλα μάτια που έχεις!"
"Για να σε βλέπω καλύτερα, παιδάκι μου".
"Γιαγιά, γιατί έχεις τόσο μεγάλα χέρια;"
"Για να σε αγκαλιάζω καλύτερα, παιδάκι μου".
"Γιαγιά τι τρομακτικά μεγάλο στόμα που έχεις!"
"Για να σε τρώω καλύτερα!"
Με το που το είπε αυτό ο λύκος, ορμάει με ένα σάλτο και τρώει την Κοκκινοσκουφίτσα.
Αφού ο λύκος χόρτασε την πείνα του, ξάπλωσε και πήρε έναν υπνάκο. Ροχάλιζε πολύ δυνατά. Ένας κυνηγός τον άκουσε καθώς πέρναγε έξω απ' το σπίτι και μονολόγησε "Πώς ροχαλίζει έτσι η γιαγιάκα! Πάω να δω μήπως χρειάζεται κάτι". Μπαίνοντας μέσα βλέπει τον λύκο να κοιμάται. "Εσύ εδώ αχρείε! Έχω ράμματα για την γούνα σου!" Και την στιγμή που θα πυροβολούσε σκέφτηκε ότι ίσως ο λύκος έχει φάει την γιαγιά. Έτσι ο κυνηγός δεν πυροβόλησε, μήπως ακόμα προλάβαινε να σώσει την ηλικιωμένη γυναίκα. Άρπαξε το ψαλίδι και άρχισε να κόβει το στομάχι του λύκου. Με τις δυο πρώτες ψαλιδιές είδε την Κοκκινοσκουφίτσα. Έκοψε άλλες δυο φορές, νάσου και η γιαγιά. Έκοψε λίγο ακόμα και η Κοκκινοσκουφίτσα βγήκε λέγοντας: "Αχ, πόσο φοβήθηκα! Τι σκοτεινά που ήταν μέσα στον λύκο" και μετά βγήκε ζωντανή και η γιαγιά, ίσα-ίσα που ανέπνεε. Η Κοκκινοσκουφίτσα μάζεψε γρήγορα πέτρες και γέμισε την κοιλιά του λύκου. Όταν ο λύκος ξύπνησε ήθελε να ξεφύγει αλλά οι πέτρες ήταν πολύ βαριές και ο λύκος έπεσε νεκρός.

Τί παραμύθι κι αυτό...Συμπαθητικό, δε λέω, αλλά δυστυχώς για ΄μένα τόσα χρόνια δυσκολοχώνευτο...Για ποιό λόγο; Μα για το προφανές σεναριακό κενό!

Έχω λοιπόν την εξής απορία-μπηχτή για τον απρόσεχτο συγγραφέα-εμπνευστή της παραπάνω ιστοριούλας:

Γιατί ο λύκος δεν έφαγε πρώτα την Κοκκινοσκουφίτσα και στη συνέχεια να πάει με την άνεσή του να φάει και τη γιαγιά; Αφού του είχε πεί η ηλίθια Κοκκινοσκουφίτσα πού μένει η γιαγιά της και έτσι, όπως είδαμε, πήγε τη βρήκε τη γιαγιά χωρίς τη βοήθεια της Σκουφίτσας. Άρα γιατί να την αφήσει για επιδόρπιο αφού δεν τη χρειάζονταν σε τίποτα;

Τα φώτα σας παρακαλώ!!!