Περί μυστηρίων, μυήσεων και μαγικών πυλών

Ο κόσμος μας είναι γεμάτος από μυστήρια...

Μυστήρια ή απλά κενά γνώσης, τα οποία αδυνατεί να καλύψει η πεπερασμένη νοημοσύνη μας ("σας" εννοώ, αλλά είπα να το παίξω μετριόφρων).

Mάρτυρας ενός τέτοιου μυστηρίου έγινα κι εγώ, λοιπόν, λίγες ημέρες πριν...

Πρόκειται για μια μαγική πύλη, η οποία έχει ως μαγική ιδιότητα την ικανότητα να σε φέρνει αντιμέτωπο με τις πιο μύχιες, τις πιο κρυφές και σκοτεινές πτυχές του εσωτερικού σου κόσμου μέσω του ταξιδιού αυτογνωσίας που σε καλεί να κάνεις προκειμένου να την διαβείς.

"Ουδείς αγεωμέτρητος εισίτω!" έγραφε στην είσοδο της ακαδημίας του Πλάτωνα... Στα Καβείρια μυστήρια δεν μπορούσες να συμμετάσχεις αν πρώτα δεν περνούσες από μια διαδικασία κάθαρσης, εξομολόγησης...

Κάτι ανάλογο, αλλά χωρίς λόγια, παρά μόνο με μια χαρακτηριστική εικόνα-σύμβολο, σε προκαλεί να κάνεις η συγκεκριμένη πύλη, καθώς σε "ρωτάει" :

"Είσαι σε αρκετά υψηλό πνευματικό επίπεδο; Είσαι αρκετά άγιος, αγνός, αναμάρτητος; Είσαι μυημένος στα μυστήρια της ζωής και του θανάτου; Είσαι άξιος να διαβείς ετούτη τη θύρα; Είσαι σε επίπεδο ανάλογο του Ιησού Χριστού; Τότε -και μόνο τότε- μπορείς να διαβείς το κατώφλι ετούτο..."

Αυτό το, περί ου ο λόγος, μυστήριο σύμβολο απεικονίζονταν στην διαφανή και ωστόσο απροσπέλαστη επιφάνεια (οι αμύητοι και βάρβαροι το αποκαλούν "γυαλί") της πύλης (χυδαϊστί "πόρτα"):

(Εντάξει, το κράνος με προβλημάτισε κι εμένα λίγο...Μυστήρια είν' αυτά...)

Όπως καταλαβαίνετε, τα στάνταρντς που θέτει η συγκεκριμένη αυτογνωσιακή πύλη είναι πολύ υψηλά και δυσεπίτευκτα για την συντριπτική πλειοψηφία των ανθρώπων...

Τί να έκανα λοιπόν;

Το σκέφτηκα 2-3 δευτερόλεπτα...

Γύρισα την πλάτη μου και...

Πήρα φόρα και πέρασα...