Αυτή τη στιγμή που διαβάζεις αυτές εδώ τις γραμμές, επικοινωνείς νοητικά με ένα φάντασμα. Εμένα. Δε με ξέρεις, ούτε ουσιαστικά, ούτε τυπικά, ούτε καν εξωτερικά. Στην καλύτερη περίπτωση έχεις δει κάποιες φωτογραφίες μου. Με φαντάζεσαι. Είμαι λοιπόν ένα φάντασμα για σένα.
Αν εξαιρέσουμε τις περιπτώσεις προσωπικών γνωριμιών, η λεγόμενη blogόσφαιρα απαρτίζεται από φαντάσματα. Ο καθένας από μας έχει μια φανταστική εικόνα των υπολοίπων bloggers, δηλαδή στην ουσία τους φαντασματοποιεί. Αν το καλοσκεφτεί κανείς, αυτή η ιστορία της blogόσφαιρας έχει πολλά κοινά με τις σεάνς επίκλησης πνευμάτων και επομένως ο καθένας από εμάς είναι και ένας διαδικτυακός πνευματιστής.
Χαμόγελο είναι αυτό που βλέπω; (Φάντασμα είμαι, τα πάντα βλέπω.)
Κακώς. Καλοσκεφτείτε το (ξανά).
Για παράδειγμα, ας πούμε ότι θέλω να επικοινωνήσω με το φάντασμα που γνωρίζω διαδικτυακά ως Fantoma. Τι πρέπει να κάνω; Πρέπει να ψάξω να βρω καταρχήν το blog του Fantoma, δηλαδή το μεταφυσικό επίπεδο στο οποίο κατοικεί αυτό το πνεύμα-φάντασμα. Πρέπει να αποκτήσω με άλλα λόγια πρόσβαση στη Πύλη της πραγματικότητάς του. Στη συνέχεια πρέπει να πραγματοποιήσω την επίκλησή του, δηλαδή να αφήσω κάποιο σχόλιο στο blog του. Αν η φόρμουλα της επίκλησης είναι πετυχημένη, τότε το φάντασμα θα ανταποκριθεί, δηλαδή αν του προκαλέσει ενδιαφέρον το σχόλιό μου θα μου απαντήσει, θα αποκτήσω επικοινωνία μαζί του. Οι αντιστοιχίες νομίζω ότι είναι πλέον πασιφανείς.
Ακούω ενστάσεις; Είπαμε, φάντασμα είμαι, ακούω τα πάντα! Εντάξει, εκτός από σκυλάδικα.
«Ποιος είπε ότι δε θα συναντηθούμε ποτέ»; ΟΚ, ίσως κάποιοι από εμάς συναντηθούμε κάποια στιγμή, αλλά και σύμφωνα με θεωρίες της μεταφυσικής, είναι πιθανό προ και σίγουρα μετά θάνατον να συναντήσουμε πνεύματα, κατοίκους της απέναντι όχθης.
«Έχω φωτογραφίες σου. Ξέρω πώς είσαι εξωτερικά». ΟΚ, αλλά και ο πνευματιστής που σκοπεύει να καλέσει το Μέγα Ναπολέοντα έχει στα χέρια του κάποιες εικόνες του προκειμένου να γίνει πιο αποτελεσματική η επίκλησή του. Αυτό σημαίνει ότι ο Μέγας Ναπολέων που θα σκάσει μύτη δεν είναι πνεύμα;
Πώς είπατε; "Δεν υπάρχουν φαντάσματα"; Δεν έχετε δεί ποτέ κανένα και απλά έχετε ακούσει ιστορίες άλλων που έχουν δεί; Αν το καλοσκεφτείτε (ξανά μανά), αυτήν την στιγμή εσείς είστε αυτοί «οι άλλοι», καθώς επικοινωνείτε με το πνεύμα μου, το οποίο – εγώ δηλαδή - δεν υπάρχει για τη συντριπτική πλειοψηφία των ανθρώπων. Μιλάω για τους ανθρώπους που ποτέ δε θα πέσουν πάνω στο blog μου. Δεν γνωρίζουν την ύπαρξή μου, επομένως δεν υπάρχω για αυτούς. Στην ιδανική περίπτωση που γνωρίσουν το blog μου όλοι οι άνθρωποι αυτού του πλανήτη, τότε πλέον, ναι, η ύπαρξή μου –ως πνεύμα- θα είναι αντικειμενικό γεγονός. Στην ακραία περίπτωση που καταστεί δυνατό να με γνωρίσουν από κοντά όλοι οι άνθρωποι του πλανήτη μας, τότε πλέον μιλάμε για ενσάρκωση.
Τελικά, η μεταφυσική δεν είναι και τόσο «έξω από ‘δω», ε;
Τώρα, αν σας στοιχειώσουν αυτές οι σκέψεις –γιατί και οι σκέψεις φαντάσματα είναι- , μπορείτε ελεύθερα να τις μοιραστείτε με άλλα φαντάσματα ή συνανθρώπους σας (με σάρκα και οστά εννοώ). Ένα απλό πνεύμα είμαι, δε μπορώ να σας κυνηγήσω για κλοπή πνευματικών (!!!) δικαιωμάτων (τι ειρωνικό, ε;). Ποτέ όμως –σας εξορκίζω!-, προς Θεού, ποτέ μην αποκαλύψετε στους φίλους σας ότι όλα αυτά σας τα ψιθύρισε ένα φάντασμα!
Εκτός βέβαια κι αν σας πηγαίνουν εκείνες οι ωραίες λευκές μπλουζίτσες με τα μακριά ανθεκτικά μανίκια που δένουν στην πλάτη...
