Βαράτε, γιατί χανόμαστε! Ή μήπως όχι;

Κρυφακούοντας τη συζήτηση δυο φίλων σχετικά με τον γνωστό ξυλοδαρμό βο(υ)λευτή λίγες ημέρες πριν...

-Καλά του έκαναν του μπινέ! Και λίγες έφαγε!
-Γίνεσαι ακραίος,ρε φίλε!
-Εγώ; Αυτοί είναι οι ακραίοι! Αυτοί που μας κατέστρεψαν...
-Και βρήκαν αυτόν; Τον πιο φλώρο; Τον έβλεπες και τον λυπόσουν.
-Τί να λυπηθώ,ρε; Και τί σημασία έχει ποιος ήταν το θύμα; Στο πρόσωπό του τιμωρήθηκε το σύστημα!
-Σιγά την τιμωρία. Να πάνε φυλακή οι ένοχοι. Όμορφα και πολιτισμένα.
-Και μετά ξύπνησες! Ποτέ δε θα τιμωρηθούν οι ένοχοι!
-Και πώς το ξέρεις αυτό;
-Το ξέρω!
-Σκατά ξέρεις!
-Το έχει δείξει η ιστορία.Να, για παράδειγμα...Μπλα, μπλα,μπλα...

(fade out)

Αρκετά ακούσαμε.

Μήπως σας φαίνεται οικείος ο διάλογος; Τον έχετε ακούσει στον περίγυρό σας; Μήπως τον έχετε ακούσει μέσα στο κεφάλι σας; Είναι δύο οι φωνές μέσα σας; Μήπως φτάσατε στο σημείο να φλερτάρετε με την ιδέα της βίας;

ΑΥΤΗ είναι η πραγματική ζημιά που μας προκάλεσε η διαβόητη κρίση...

Τέλος πάντων. Ελπίζω τουλάχιστον να επικράτησε η ψύχραιμη φωνή της λογικής και της νηφαλιότητας...

Αν και...
Ρε, γαμώτο...

Πολύ θά´θελα να δω εκείνον τον προκλητικό χοντρό να τρέχει!

-Γίνεσαι ακραίος,ρε φίλε!

Άντε πάλι απ´την αρχή...